دلآنه

خاطرات مدرسه را میخواندم و لبخند میزدم وگاهی اخم هایم میرفت توی هم!حالم عوض شده بود که در یک حرکت که از من بعید بود صفحه را بستم...گفتم من یاد آن روزها را گرامی بدارم و آن ها به ریش من بخندند؟از انسانیت به دور است!