دلآنه

دریچه ی باز قفس بر تازگی باغ ها سرانگیز است. اما، بال از جنبش رسته است. وسوسه چمن ها بیهوده است. میان پرنده و پرواز فراموشی بال و پراست. درچشم پرنده قطره ی بینایی است: ساقه به بالا می رود.میوه فرو می افتد.دگرگونی غمناک است. نور، آلودگی است.نوسان، آلودگی است.رفتن، آلودگی. پرنده در خواب بال و پرش تنها مانده است. چشمانش پرتو میوه ها را می راند. سرودش بر زیر و بم شاخه ها پیشی گرفته است. سرشاری اش قفس را می لرزاند. نسیم، هوا را می شکند:دریچه ی قفس بی تاب است. +تقدیم به بهترین بهترین +به جان میخریم همه چیز ها را برای فرار از نا امیدی... همه تحقیرها را...کاستی ها را...فقط بیا نا امید نباشیم...تا آن روز... +زندگی باور می خواهد...تا وقتی سختی ها به تو سیلی زدند یک امید از ته قلب به تو گوید: خدا هست هنوز... +یا حق... +پیشنهاد