دلآنه

آدمی را تصور کنید که فردا صبح ساعت یازده امتحان تخصصی دارد.آدمی را تصور کنید که در این چند روز تا این لحظه به جز رو خوانی چند صفجه هیچ کاری نکرده.آدمی را تصور کنیدکه صبح  ها تا پنج بیدار است و تمامی ورزش های المیپک را دنبال میکند و با برد حسن یزدانی  بندری میرقصد و در کل خانه دور افتخار میزند و معلوم نیست صاحبخانه قراردادشان را تمدید کند با این مسخره بازی های نیمه شبش یا نه؟همین آدم صبح دوازده صبحانه خورده و ساعت یک دوباره خوابیده و الان بیدار شده و سردرد دارد.خیلی هذیان گفتم همه این ها ناشی از افت چای خونم است...

توی فیلم من پیش از تو گیر کردم...مخصوصا آخرش..حس خفگی بهم دست میده وقتی فکر میکنم که لو اون همه کار انجام داد برای این که ویل خودکشی نکنه.اما ویل....البته وقتی فیلم شروع شد با توجه به اسمش ذهن آدم به اون سمت کشیده میشد که ویل قراره زندگی جدیدی رو تجربه کنه...اگر وقت داشتید حتما این فیلم رو ببینید.والسلام

یه سری ناراحتی هام هم وقت ایجاد شدن یا تشدید شدن که بابا واتساپ نصب کرد...دیگه نمیشد استاتوس بزنم که دلم گرفته ...چون یکی می اومد پی وی و  میگفت نبینم ناراحتیتو بابا...برای اینکه دلش نشکنه و نفهمه که حالم بده نوشتم دچار.دچار به همه چی...ولی زهی خیال باطل

لحظه جدایی که نزدیک شد روباه گفت： آخ نمیتوانم جلوی اشکم را بگیرم.

شازده کوچولو گفت：تقصیر خودت است,من که بدت را نمیخواستم.خودت خواستی اهلیت کنم...