دلآنه

سخن عشق تو بی آن که برآید به زبان

رنگ رخساره خبر می دهد از حال نهانم

گاه گویم که بنالم ز پریشانی حالم

باز گویم که عیانست چه حاجت به بیانم

نه مرا طاقت غربت نه تورا خاطر قربت

دل نهادم به صبوری که جز این چاره ندارم